حالا که خوابهامو لازم دارم نباید بیش از پنج درصدش یادم بمونه!
نمی دونم چرا همیشه همینجوری میشه، اون از روان نویس سبزه که هر وقت -ینی هر وقت- لازمش دارم نیس! عوضش تو طول هفته همیشه جلو چهارتا چشمامه. آخرش تو دفتر دکی جا موند که جاموند!
این از اینترنت اینجا که هر وقت ما کاری داشتیم، ایمیل فوری فوتی داشتیم یا تو کف یه آهنگ دانلودی بودیم، قطع میشه، عوضش این روزا که کار غیر اینترنتی داریم هر روز بازه بازه!
تا چند وقت پیش تا رنگ جوراب فلانی رو هم تو خواب یادم می موند، اما از همین یه ماه دو ماهی که می قصد کردم چنتا از خوابامو کامل- حالا نه صدو یک درصدی- بنویسم، هیچی که از شون یادم نمی مونه هیچ، خیلی تیریپشونم عوض شده. اصن سیال ذهن شدن! یه دفه از این لوکیشن-به قول بچه های بافرهنگ- می پرن اونیکی لوکیشن، مثلاً یه جایی می بینم دستم تا آرنج تو دماغمه و طبق معمول داره خون می پاچه رو صحنه، یه دفعه همه چی عوض میشه می بینم نشستم سر کلاس بهره برداری پیشرفته دکی دارن راهکارهای بهره افزایی رو نطق می کنن!
شک ندارم که اینم یکی دیگه از همون قوانین همیشگی حاکم به زندگیه، هر وقت نمی خوای همیشه جلو چشمته، عدل همون موقع که می خوای نیستش، نمیشه!
پ.ن: دیروز رفتیم تئاتر "بادها برای که می وزد؟"، کار چیستا یثربی بود، خوب بود، بازیگر نقش زن عالی بود.
کماکان بر نظر قبی م استوارم
کوفتت بشه
مگه کلیدش دست منه. پاشو برو خب! یا یه دوست پایه پیدا کن دعوتت کنه! :دی
واللللا!
بعد تو جابه جایی لوکیشن خون های دماغت چی میشن ؟ میپاچن تو صورت دکی ؟ اه اه اه . حالمون به هم خورد :دی
بعد اینکه درسته که خوابه ولی به هر حال دماغ خودته بهش رحم کن :دی
تو لوکیشن اول که دووکی حضور نداره که! قدیم ترا تیزتر بودیا!
ببین کامنت رو با دقت بخونید که ادم مجبور نشه باز بیاد توضیح بده ! الان هم حسش نیس ولی می تونی به قسمت جابجایی لوکیشن دقت کنی :دی ولی قدیم ترا شما هم تیزتر بودیا :دی
با این که نباید اعتراف کنم (:دی) باید اعتراف کنم که درس میگی :دی
اسمشو بذار انقزی :دی دور کلاش قرمزی :دی
تو واقعاً دانشجو دکترایی؟ :دی آخه بهت میاد همکار عموپورنگ باشی بیشتر :دی
قوانین نانوشته و اجرایی زندگی!
بازیگر زن کی بود راستی؟
من که تئاتریا رو نمیشناسم. اسمش سوسن پرور بود.
این وبش
http://setak1379.persianblog.ir/