تکان دهنده ترین نمایشنامه ای که در مورد جنگ و ارزشهای وابسته به آن خواندم. ماجرای یک زن در سه نقش: مادر، دختر و همسر. مردها شیفته جنگ اند و هر سه در این راه تلف می شوند. زن ها نیز علیرغم آنچه تصور می رود که باید نقشی منفعل داشه باشند، نقشی فعال دارند منتها برای ابراز ارزشهای زنانه خود.
اسبها که می بایست مظهر نجابت باشند، عزرائیلهای داس به سم(!) شده اند که جا به جا جانِ مردان جنگی را -که اتفاقاً شیفته آنهایند- می گیرند. نویسنده از این حد پوچ شمردن ارزش های جنگ هم بالاتر می رود و در صحنه ای درخشان مرد سوم- که در انتهای نمایشنامه و حتی حین خواندن بنا به اشاره های ضمنی می توان پی برد که تمام این مردها مردِ نوعی اند- توسط نیروهای خودی و زیر چکمه های خودی له می شود؛ آنهم فقط به خاطر شور –چقدر ظاهر این واژه به شعور نزدیک است ولی در معنا...!- جنگ و جنگ آوری!
زنگی فدا شده به پای جنگ و ارزشهای حقیقی فنا شده به خاطر ارزش های پوچِ جنگ زندگی را آکنده است. یکی از بدیع ترین پردازش ها سوررئالیستی، موضوع چکه آب سیاه – آبی که در واقع باید مایه حیات باشد!- از شیر آشپزخانه است. آبی که با صدای چکه هایش اهل خانه به آرامش می رسند، سیاه رنگ شده است، در ادامه مقدار ریزش آن کم می شود، و فقط دودی سیاه در انتهای نمایش از آن باقی می ماند. این دود سیاه درست همانجا که مرد سوم- همسر- زیر لگد چکمه های نیروهای خودی له می شود از شیر بیرون می آید.
شروعی جذاب: پیک وارد می شود.
و پایانی جذابتر: پیک (با محبت) – به همسر مقتول-:
روی من حساب کنین خانم، من هم اسمم هانس1 ئه.
خواندن این شاهکار را از دست ندهید!
(1) اسم شوهرِ زن و سرهنگِ ارتش که شوهرِ زن نیز خود را مرید آن می داند.
اسب های پشت پنجره/ ماتئی ویسنی یک/ تینوش نظم جو/ نشر نی/ 88 صفحه
بعد از اولین باری که نمایشنامه خوندم و ترسم ریخت و سخت نبود، به خوندن نمایشنامه علاقه مند شدم اصلا :دی
اینم بمونه تو لیست بخونم ش، هم صفحه هاش کم ئه، هم موضوعی که ازش گفتید، چیزیه که می پسندم :)
تازه قطعشم جیبیه. اینم باید تاثیر داشته باشه قاعدتاً :دی
آره، عالی :پی
باید حتما یه روزی بگیرم دستم :)