انسانها از همه چیز می دانند، از همه جا، از نا کجاها حتی. البته به جز یک چیز؛ اینکه پیش از اینکه بگویند می دانند، یک واژه "فکر" هم اضافه کنند. بدبختی تمامِ نوعِ انسان فقط سر همین تسامح است. همین تسامح خوشایند:
"همانقدر که فکر می کنند می دانند، مطمئن اند می دانند".
آن کس که بداند و بداند که بداند
اسب شرف از گنبد گردون بجهاند
آن کس که بداند و نداند که بداند
بیدار کنیدش که بسی خفته نماند
آن کس که نداند و بداند که نداند
لنگان خرک خویش به منزل برساند
آن کس که نداند و نداند که نداند
در جهل مرکب ابدالدهر بماند
شاعر: ابن یمین
ممنون :)
کسی که فکر کنه خب حرفی نمی زنه :دی
حرف زدن مال کساییه که فکر نمی کنن :دی
دقیقاً!
خب بعضی وقت ها ادم در مورد یه چیزایی میدونه و حرف میزنه که بقیه هم بدونن این که مشکلی نداره .. مشکل جاییه که ادمی در مورد همه چیز میدونه ..اون وقته که به فکر کردن و دانستنش شک وارد میشه
به نظرم مشکل همینجاست که میفرمایین آدم "یه چیزایی می دونه". کلاً هر کی یه چیزایی رو بیشتر از بقیه می دونه اما حتماً کسایی هم هستن که همون چیزا رو از اون بهتر بدونن.
اینه که حقیقاتاً چیزی رو نمی دونیم فقط فکر میکنیم میدونیم!- البته قرار هم نیست چیزی رو مطلقاً بدونیم، اصلاً خود دانایی تعریف مطلقی نداره-
بگذریم از این که بعضی ادعاشون اینه که همه چیز میدونن.
مشکل من سر آدم هایی ئه که ادعای دونستن دارن.
من یه چیزی رو یه قدری میدونم مثلا، در مورد همون قدر هم میام و حرف میزنم و میگم در همون حدی که من میدونم، اینجوره!
یا فوقش تو مسائلی که اثبات علمی چندانی نمیشه کرد، میگم به نظر من اینجوره، اما اگه یکی با یه منطق دقیق تر و بهتر بتونه نظر من رو رد کنه، میپذیرم!
اونی که فکر کنه اونچه میدونه دیگه بهش خدشه ای وارد نمیشه، اون زیر سواله.
البته فقط یه جا هست که یکی میتونه این ادعا رو کنه، اونم وقتی به سرچشمه و منبع اصلی وصل باشه، به خود کسی که از همه چیز آگاه ئه
یا اعلَمَ العالِمین
اثبات همین که کسی ادعا کنه به سرچشمه و منبع اصلی وصله- اگه چنین ادعای وجود خارجی داشته باشه !- خودش محل بحث و شکه.
بله خب، برا همین هم هست که خدا به پیامبرهاش، معجزه داده!
فک کردین این جماعت از ادعای معجزه ابایی دارن؟ تو همین قرنی که هنوز هچی ازش نگذشته کم معجزه داریم واسه خودمون؟
و البته جنس معجزه ها و برای افرادی که میاد، فرق میکنه به نظرم.